ကမာၻဦးက်မ္း အခန္းၾကီး ၄

၁ ထုိေနာက္၊ လူအာဒံသည္ မယားဧဝႏွင့္ ဆက္ဆံသျဖင့္၊ ဧဝသည္ ပဋိိသေႏၶြစဲြယူ၍၊ ကာဣနကို ဘြားျမင္လွ်င္၊ ထာဝရဘုရား၏ လူကိုငါရၿပီဟုဆိုိေလ၏။

၂ တဖန္သူ႔ညီအာေဗလကို ဘြားျမင္ေလ၏။ အာေဗလကားသိုးထိန္းျဖစ္၏။ ကာဣနကားလယ္လုပ္ေသာသူျဖစ္၏။

၃ အခ်ိန္ေစ့ေသာအခါ၊ ကာဣနသည္ ထာဝရဘုရားထံပူေဇာ္သကၠာဘုိ႔၊ ေျမအသီးကိုေဆာင္ခဲ့၏။

၄ အာေဗလသည္လည္း၊ မိမိသုိးစုတြင္ အဦးဘြား ေသာသားအခ်ဳိ႔ႏွင့္၊ သိုးဆီဥကိုေဆာင္ခဲ့၏။ ထာဝရဘုရားသည္ အာေဗလႏွင့္ သူ၏ပူေဇာ္သကၠာကုိ ပမာဏျပဳေတာ္မူ၏။

၅ ကာဣနႏွင့္သူ၏ ပူေဇာ္သကၠာကို ပမာဏျပဳေတာ္မမူ။ ထုိေၾကာင့္ ကာဣနသည္ အလြန္စိတ္ဆိုး၍ မ်က္ႏွာပ်က္ေလ၏။

၆ ထာဝရဘုရားကလည္း၊ သင္သည္အဘယ္ေၾကာင့္စိတ္ဆိုးသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာပ်က္သနည္း။

၇ သင္သည္ေကာင္းမြန္စြာျပဳလွ်င္ အခြင့္မရေလာ။ ေကာင္းမြန္စြာ မျပဳလွ်င္၊ အျပစ္ေျဖေသာယဇ္ေကာင္သည္ တံခါးနားမွာဝပ္လ်က္ရွိ၏။ သူသည္သင္၏ အလုိသို႔လုိက္၍၊ သင္သည္သူ႔ကို အုပ္စိုးရ၏ ဟုကာဣနကိုမိန္႔ေတာ္မူ၏။

၈ ကာဣနကလည္း လယ္သို႔သြားၾကကုန္အံ့ဟု ညီအာေဗလကိုေခၚ၍၊ လယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ၊ ညီအာေဗလကုိရန္ဘက္ျပဳ၍ သတ္ေလ၏။

၉ ထာဝရဘုရားကလည္း၊ သင့္ညီအာေဗလသည္ အဘယ္မွာ ရွိသနည္း ဟု၊ ကာဣနကိုေမးေတာ္မူလွ်င္၊ အကြၽႏု္ပ္မသိပါ။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ညီကိုေစာင့္ရေသာသူျဖစ္ပါ သေလာဟု ေလွ်ာက္ ဆို၏။

၁၀ ဘုရားသခင္ကလည္း၊ သင္သည္အဘယ္သို႔ျပဳၿပီး သနည္း။ သင့္ညီအေသြး၏ အသံသည္ ေျမထဲကငါ့ကို ေအာ္ဟစ္လ်က္ရွိသည္တကား။

၁၁ သို႔ျဖစ္၍ သင့္ညီ၏ အေသြးကိုခံယူျခင္းငွါ၊ မိမိပစပ္ကိုဖြင့္ေသာ ေျမႀကီး၏ ကိ်န္ျခင္း ကုိသင္သည္ခံရေသာေၾကာင့္၊

၁၂ ယခုမွစ၍ ေျမ၌လုပ္ေသာအခါ ပကတိအတုိင္း အသီးအႏွံကိုမရရ။ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေျပးရေသာသူ၊ အရပ္ရပ္လည္ရေသာသူ ျဖစ္ရလိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၁၃ ကာဣနကလည္း၊ အကြၽႏု္ပ္အျပစ္သည္ မေျဖႏုိင္ေအာင္ႀကီးပါသေလာ။

၁၄ အကြၽႏု္ပ္ကို ေျမႀကီးျပင္မွ ယေန႔ ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူၿပီ၊ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုလည္း မျမင္ရ။ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေျပးရေသာသူ၊ အရပ္ရပ္လည္ရေသာသူ ျဖစ္ပါရမည္။ ေတြ႔သမွ်ေသာသူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို သတ္ပါလိမ့္မည္ဟု၊ ထာဝရဘုရားကို ေလွ်ာက္ဆို၏။

၁၅ ထာဝရဘုရားကလည္း၊ သို႔ျဖစ္၍ ကာဣနကိုသတ္ေသာ သူမည္သည္ကား၊ ခုနစ္ဆေသာအျပစ္ဒဏ္ကို ခံရလိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ ၿပီးလွ်င္၊ ကာဣနကိုေတြ႔ေသာသူ တစံုတေယာက္မွ်မသတ္ေစျခင္းငွါ၊ ထာဝရဘုရားသည္ သူ၌ အမွတ္ေပးေတာ္မူ၏။

၁၆ ကာဣနသည္ ထာဝရဘုရားထံေတာ္မွ ထြက္သြား၍၊ ဧဒင္ျပည္အေရွ႔၊ ေနာဒျပည္တြင္ ေနေလ၏။

၁၇ ထုိအခါ ကာဣနသည္ မိမိမယားႏွင့္ ဆက္ဆံသျဖင့္၊ သူသည္ပဋိိသေႏၶြစဲြယူ၍၊ သားဧေနာက္ကို ဘြားျမင္ေလ၏။  ကာဣနသည္လည္း ၿမိဳ႔ကိုတည္၍၊ မိမိသား၏ အမည္အလိုက္၊ ထိုၿမိဳ႔ကို ဧေနာက္ၿမိဳ႔ဟု သမုတ္ေလ၏။

၁၈ ဧေနာက္သားကား ဣရဒ္၊ ဣရဒ္သားကား၊ မဟုေယလ၊ မဟုေယလသားကား၊ မသုရွလ၊ မသုရွလသားကား၊ လာမက္တည္း။

၁၉ လာမက္သည္၊ အာဒႏွင့္ ဇိလအမည္ရွိေသာမိန္းမႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဘက္ျပဳ၍၊

၂၀ အာဒသည္ သားယာဗလကိုဘြားျမင္ေလ၏။ ထုိသားကား၊ တဲ၌ေနေသာသူ၊ သိုးႏြားစသည္တို႔ကို ေမြးေသာ သူတို႔၏ အဘဆရာ ျဖစ္ေလသတည္း။

၂၁ ယုဗလအမည္ရွိေသာညီမူကား၊ ေစာင္းမ်ဳိး၊ ႏွဲခရာမ်ဳိး တို႔ကုိ တီးမႈတ္တတ္ေသာသူ အေပါင္းတို႔၏ အဘဆရာျဖစ္ေလသတည္း။

၂၂ ဇိလသည္လည္း၊ သား တုဗလကာဣနကို ဘြားျမင္ေလ၏။ သူသည္ ပန္းတဥ္းသမား၊ ပန္းပဲသမား အေပါင္းတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေလ၏။ တုဗလကာဣန၏ ႏွမကား၊ ေနမအမည္ရွိ၏။

၂၃ လာမက္ကလည္း၊ အာဒႏွင့္ ဇိလ၊ ငါေျပာသံကိုမွတ္ၾကေလာ့။ လာမက္မယားတို႔၊ ငါ့စကားကုိနားေထာင္ၾကေလာ့။ ငါ့ကိုထိခိုက္ေသာ လူတေယာက္တည္းဟူေသာ၊ ငါ့ကိုညွဥ္းဆဲေသာလူပ်ဳိတေယာက္ကို ငါသတ္ခဲ့ၿပီ။

၂၄ ကာဣနသည္ ခုနစ္ဆေသာ တရားကိုရလွ်င္၊ အကယ္၍ လာမက္သည္၊ အဆခုနစ္ဆယ္ခုနစ္ဆေသာ တရားကုိ ရလိမ့္မည္ဟု၊ မိမိမယားတို႔ကို ေျပာဆို၏။

၂၅ အာဒံသည္လည္း မိမိမယားႏွင့္ တဖန္ဆက္ဆံျပန္လွ်င္၊ မယားသည္သားကို ဘြားျမင္၍၊ ေရွသဟူေသာ အမည္ျဖင့္ မွည့္ေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ကာဣနသတ္ေသာ အာေဗလကိုယ္စား၊ တပါးေသာအႏႊယ္ကို၊ အကြၽႏု္ပ္ အဘုိ႔ ဘုရားသခင္ခန္႔ထားေတာ္မူၿပီဟု ဆိုသတည္း။

၂၆ ေရွသသည္လည္း သားကုိရ၍ ဧႏုတ္ဟူေသာအမည္ျဖင့္ မွည့္ေလ၏။ ထုိကာလ၌၊ ထာဝရဘုရား၏ နာမေတာ္ကို အမွီျပဳ၍ ကိုးကြယ္စျပဳၾကေလ၏။